Het is mogelijk om van tevoren te beslissen over het verloop van uw afscheid. Hoe legt u uw wensen officieel vast? En waar kiest u precies voor? Maakt u uw wensen bekend voor de tekst op de grafsteen en het arrangement van de begrafenis muziek? Of houdt u alleen de hoofdrichtlijnen in het vizier? Dan kunt u uw opties bekijken voor cremeren of begraven. Wij leggen u graag de overeenkomsten en de verschillen voor. Lees verder voor meer informatie over deze twee vormen van uitvaart.
Redenen om voor cremeren of begraven te kiezen
De redenen om voor een specifieke uitvaart te kiezen kunnen zeer uiteenlopen. Dit kan ten eerste te maken hebben met de geloofsovertuiging. Zo behoeft een Joodse of een Islamitische begrafenis altijd het begraven van de overledene. Een Rooms-katholieke of een Protestantse begrafenis, biedt tegenwoordig beide opties. En als tegenhanger benoemen wij graag de Boeddhistische begrafenis, die meestal een crematie betreft. Ten tweede maken mensen hun keuze gebaseerd of gevoel, familiegebruiken en financiële positie.
Wat is cremeren?
De allereerste crematie op Nederlandse bodem vond plaats in 1914. Daarop volgde een officiële uitvaartorganisatie dat zich richtte op crematies. Deze vorm van lijkbezorging is vandaag de dag een zeer veel voorkomende manier van afscheid nemen. Maar hoe gaat een crematie precies in zijn werk? De crematie zelfs staat apart van de uitvaartdienst of kerkdienst. De crematie vindt plaats in de zogeheten ovenruimte. Hierbij wordt de kist in de crematieoven geplaatst bij een temperatuur van 800 graden. De kist wordt voorzien van een vuurvaste crematiesteen met een uniek nummer, ter duidelijke identificatie. Dit mag vanaf 36 uur na het overlijden plaatsvinden, maar mag daarbij ook niet later dan zes werkdagen na het overlijden plaatsvinden. Sommige religies houden een andere tijdlijn aan. Voor een vervroegde crematie is een officiële goedkeuring nodig van de Officier van Justitie.
Afscheidsrituelen cremeren
Directe nabestaanden mogen mee de ovenruimte in om bijvoorbeeld voorwerpen achter te laten in de kist. Voor dit afscheidsritueel is het mogelijk om bijvoorbeeld voorwerpen in de kist te plaatsen. Dit is op een verantwoorde en veilige manier mogelijk. Zo is het niet mogelijk plastiek of glazen voorwerpen achter te laten in de kist. Wanneer voorwerpen schadelijk voor het milieu of onveilige situatie kunnen creëren, is het verboden het voorwerp in de kist achter te laten. De as dat na de crematie overblijft, wordt zorgvuldig behandelt. Vervolgens wordt de as na het verzamelen, opgeslagen in een tijdelijke urn. Deze tijdelijke urn word ‘de asbox’ genoemd. Deze asbox wordt voorzien van een crematienummer ter identificatie. De asbox mag een maand na de crematie opgehaald worden door de vooraf aangewezen personen. Deze tijdlijn is wettelijk bepaald.
Wat is begraven?
Het begraven noemt men een begrafenis. Deze vorm van lijkbezorging is al eeuwenoud, denk maar aan de Hunebedden. Door de tijd heen heeft men meerdere aspecten aan het begraven toegevoegd, zoals het gebruik van een bijzetting zoals een kist. In 1869 kwam de officiële begraafwet tot stand. Hierin werden regels en richtlijnen opgesteld van de gehele begrafenis. Het werd de start van vele bijzondere begraafplaatsen binnen verschillend godsdiensten. Het begraven is het plaatsen van het lichaam omhult door een uitvaartkist. De periode tussen overlijden en de uitvaart betreft officieel zes werkdagen. Na het overlijden vindt er eerst de laatste verzorging plaats. Dit noemt men ‘het afleggen’. Het afleggen houdt in dat het lichaam gewassen en aangekleed wordt. Tot slot vindt de zogeheten ‘laatste verzorging’ plaats. Dit deel van de behandeling is persoonsgebonden. Het haar wordt verzorgd en gestyled en er wordt eventueel make-up aangebracht.
Afscheidsrituelen begraven
Rond het begraven zijn er zeer veel mogelijkheden om door middel van afscheidsrituelen het afscheid respectvol en memorabel in te vullen. Deze rituelen kunnen cultuur bepaald zijn of naar persoonlijke wens. Klassieke rituelen betreffen het dragen van de kist, de begeleiding naar de kerk, de begeleiding naar de laatste rustplaats of het kerkhof en het laten zakken van de kist. Ongeveer een half jaar na het overlijden wordt tot slot een grafmonument geplaatst.